Spirituele Tegenstelling 2 — (12-3-10)

Zodra er sprake is van een tegenstelling is er sprake van conflicterende zaken en dan moet er sprake zijn van Ego. Dat wat werkelijk is kan niet anders dan in harmonie zijn, dus als er geen harmonie is dan is het niet werkelijk en vanzelfsprekend de Illusie van dat Ego.

Als we dit weten en kunnen accepteren als een feit dan kunnen we verder gaan. Dat wil zeggen, niet voordat ik vermeld heb dat, hoewel de tekst misschien mag doen geloven dat ik weet waarover ik het heb, niets minder waar is. Ik ben gewoon een beetje aan het freewheelen in de hoop dat er iets uitkomt.

Alles gebeurt en pas achteraf verzinnen we een reden of een doel zodat Ego kan zeggen dat jij dit hebt gedaan (dit weet ik overigens wél zeker en er is inmiddels ook wetenschappelijk bewijs dat dit zo is). Hier kunnen grofweg twee emoties uit voortkomen: trots en schuld. Als iets positief wordt ervaren dan is er trots (kijk eens hoe geweldig ik dit heb gedaan) en als het negatief wordt ervaren dan is er schuld (kijk eens hoe ik dit naar de klote heb geholpen).

Beiden emoties zijn niet persoonlijk, omdat ook die emoties gebeuren en simpelweg zijn; ze zijn niet aan een "jij" gebonden. Jij hebt niet iets gedaan, iets is gebeurd, en zodoende kun jij niet trots of schuldig zijn op of om iets wat je niet hebt gedaan. Het is pas schuld of trots als Ego er een label aan hangt en "jij" gaat denken dat jij er iets mee van doen hebt gehad.

Zo ook met het creatie denken, waarmee ik sinds een tijdje worstel. Het creatie denken is iets dat gebeurt, het is pas waar of niet waar, gelukt of mislukt, wanneer er een label aan wordt gehangen. Nu zou je deze opmerking —"Het creatie denken is iets dat gebeurt"— kunnen zien als een vorm van acceptatie —"het is wat het is"— maar daarmee zou je kunnen denken dat ik me onverschillig opstel tegenover het onderwerp. Dat is niet zo.

Ik weet dat veel non-dualisten zich onverschillig opstellen door te zeggen dat alles is zoals het is. Ze gaan in de bank hangen en laten de wereld aan zich voorbij trekken, met andere woorden: 'daarover hoef ik me niet meer druk te maken'. Ik heb daar geen oordeel over, dat moet ieder voor zich weten, maar zo zit ik niet in elkaar. Als ik zeg dat het is zoals het is —en alles is ongetwijfeld zoals het is— dan wil ik het begrijpen. Ik wil weten hoe dit past in het feit dat alles Eén is; hoe past het in het harmonie model?

Feit is dat creatie denken er is, dat mensen het beoefenen en dat mensen er resultaten mee behalen. Misschien is het antwoord heel simpel, misschien kunnen we binnen deze Illusie alles doen wat we willen. Dus als we rijkdom willen creëren dan is dat mogelijk; als dat is wat je werkelijk wilt dan moet dat kunnen.

Dat is een stelling... maar, geloof ik die?

Wat is de Illusie? Die Illusie is een door gedachten en misvattingen opgebouwde schijnbare realiteit waarin wij mensen ons schijnbaar als individuen voortbewegen. De wereld en de realiteit zoals wij die ervaren wordt niet zo ervaren door andere "creaties" (dieren, planten, microben, bacteriën, etc.) die zich niet bewust zijn van een "IK" of een "Ego" en niet zoiets hebben als een taal waarmee vormen gelabeld worden. Wij zien een hond tegen een boom pissen, terwijl de hond zichzelf niet als hond ziet en de boom niet als boom ziet; en wat het pissen betreft... dat gebeurt en is onvermijdelijk.

Een eyeopener voor mij was toen ik iemand hoorde vertellen dat een hele kleine hond een hele grote hond durft aan te vallen omdat de kleine hond zich niet bewust is van zichzelf (net zoals de grote hond niet van zichzelf bewust is) en de kleine hond weet niet hoe klein of groot hij zelf is. Wie van de twee wint hangt af van de instelling en de agressie van de aanval, niet van de grote van de hond, en zo kan de kleine hond van de grote hond winnen.

Wij mensen denken allemaal in vormen. Wij zien vormen en hangen daar een label aan. 'Dat is een grote man dus daar zoek ik maar geen ruzie mee', terwijl het om de instelling en de overtuiging van de gedachte gaat; dat is wat het resultaat bepaalt binnen de Illusie. Dit houdt automatisch in dat we in staat zouden moeten zijn om met onze gedachten, instellingen en overtuigingen alles te creëren wat we ook willen creëren. Hiervoor moet je wel op de hoogte zijn van deze mogelijkheid en je moet er van overtuigd zijn dat het werkt.

Wat ik voor nu als uitgangspunt wil deponeren is het volgende: Creatie denken is realiteit binnen de Illusie, maar alles binnen de Illusie is onwerkelijk. Dit houdt in dat we binnen deze Illusie gebruik kunnen maken van het creatie denken, maar dat het uiteindelijk toch een Illusie is, onwaar en onwerkelijk, edoch schijnbaar waar en werkelijk.

(Enig mogelijk vervolg op deze tekst zal moeten gaan over wat de gevolgen van het creatie denken zijn voor een mogelijk ontwaken.)


Alle Delen:
Spirituele Tegenstelling 1
Spirituele Tegenstelling 2
Spirituele Tegenstelling 3

INHOUD