Jij Bent Dat — (23-08-2017)

Het volgende is geen spirituele onzin of ‘vage advaita shit’, zoals iemand het kortgeleden nog labelde. Wanneer jij het vanuit dat wat je werkelijk bent leest, zul je precies ‘weten’ wat hier staat en zul je ‘zien’ dat het heel direct en duidelijk is, maar als je het leest vanuit Ego, dan wordt het vervormd tot spirituele onzin of ‘vage advaita shit’.

Al heel lang wordt heel vaak hetzelfde gezegd dat kort en simpel neerkomt op:

‘Dat wat aan het zoeken is,
is waarnaar jij op zoek bent.’

Als we dat samenvoegen met hetzelfde in andere woorden:

‘Jij bent dat.’

… dan zitten we met het volgende gegeven:

‘Dat wat aan het zoeken is,
is waarnaar jij op zoek bent
en jij bent dat.’

Dus, als ik dat in de praktijk breng, dan blijk ik alles te zijn waarnaar ik op zoek ben, want als ik iets zoek, dan is dat wat ik zoek dat wat zoekt en dat ben ik. Zoek ik verlichting, dan ben ik dat. Zoek ik macht, dan ben ik dat. Zoek ik geluk, dan ben ik dat. Et cetera! Voor ik überhaupt actief op zoek ga ben ik al dat wat ik zoek.

Maar waarom zou ik op zoek gaan naar wat ik al ben? Dat lijkt me verspilde energie.

Dit geldt natuurlijk voornamelijk voor alle immateriële zaken, want als ik een nieuwe fiets zoek, dan moet ik gewoon op zoek gaan naar een nieuwe fiets. In principe zoeken we niet per se een fiets, maar willen of wensen we een fiets omdat we denken dat we die goed kunnen gebruiken. We gaan niet dood zonder fiets. Hoewel, puur metafysisch benaderd, ben ik ook die fiets… maar laten we die kant niet opgaan.

Waar we wel degelijk naar op zoek zijn, is geluk, liefde, geborgenheid, zekerheid, vrijheid, rust, waarheid en — vooruit dan maar — verlichting, omdat we aanvoelen dat we dat werkelijk nodig hebben om te kunnen bestaan. De ‘Ik’ projecteert dat wat hij zoekt in de vorm van geluk, liefde, geborgenheid, zekerheid, vrijheid, rust, waarheid en — vooruit dan maar weer — verlichting, terwijl die ‘Ik’ dat zelf al altijd is geweest en ook is wanneer hij denkt dat er naar gezocht moet worden.

‘Dat wat aan het zoeken is,
is waarnaar de ‘Ik’ op zoek is
en die ‘Ik’ is dat.’

Wat de ‘Ik’ werkelijk zoekt is zijn zelf. Hij zoekt dat wat hij werkelijk is, maar dat is hij altijd al geweest. Dus niet ‘wie’ hij is, maar ‘wat’ hij is. Er is een fundamenteel verschil tussen de ‘wie’ en de ‘wat’ vraag, waarbij de ‘wie’ vraag door Ego wordt gesteld en de ‘wat’ vraag door wat jij werkelijk bent. Zelfs als de ‘Ik’ gelooft dat hij iets anders dan zijn zelf zoekt, is hij dat wat hij zoekt en zoekt hij dat wat hij is.

‘Dus waar moet hij dat dan zoeken?’
‘Nou, in zichzelf, daar waar hij is.’
‘Hoelang duurt het voor hij het gevonden heeft?’
‘Niet lang, lijkt mij, want hij is dat altijd geweest, precies daar waar hij is.’

We moeten het niet ingewikkelder maken dan het in alle schijnbare werkelijkheid is. De zoektocht gaat niet over iets vinden wat je bent verloren of nooit hebt gehad, maar over herinneren wat je bent en altijd bent geweest. Als dat werkelijk tot je doordringt, dan is het ‘einde zoektocht’, lijkt mij.

Het maakt niet uit wat je zoekt, het maakt niet uit wat je wilt, het maakt niet uit wat er op je pad komt, het maakt niet uit wat jij denkt dat je nodig hebt, uiteindelijk komt elke zoektocht uit op de realisatie dat jij zoekt wat jij bent, en, ‘OMG’ wat een verrassing…

JIJ BENT DAT!

---

VORIGE - INHOUD - VOLGENDE