VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Zonder 'Ik-Identificatie' — (11-09-2017)
Zonder de ‘ik-identificatie’ waardoor er geloofd wordt dat ‘ik’ mijn lichaam ben, dat ‘ik’ denk en dat ‘ik’ doe, blijft er alleen het ervaren over van dat wat het lichaam schijnbaar is, schijnbaar denkt en schijnbaar doet.
Gedachtes blijven opkomen en voorbij drijven tot ze oplossen, tenzij het ego-lichaam-denken-systeem (vanaf nu kortweg ‘het beestje’ genoemd) een gedachte er uitpikt en daarmee aan de slag gaat.
Voorheen was het zo dat ‘ik’ geloofde dat het ‘mijn’ gedachtes waren en nam ‘ik’ alles wat daaruit voortkwam serieus en persoonlijk. Zonder de ‘ik-identificatie’ is het simpelweg wat het beestje denkt en wat het beestje doet en dat gaat alleen het beestje iets aan — ‘ik’ sta er schijnbaar bij en kijk er naar.
De vergissing is niet dat we actief meedoen in- en aan de droomstaat, de vergissing is dat we het droomkarakter serieus nemen en geloven dat wijzelf dat droomkarakter zijn. Wij zijn schijnbaar dat wat schijnbaar droomt, maar dat is compleet onpersoonlijk en voor ons, als droomkarakter, niet te ervaren of zelfs te kennen; bovendien is op dat niveau geen sprake van een ‘wij’ als afgescheiden entiteiten. Dus: ‘ik’ droom dat dat zo is, maar weten doe ik het niet.
Wanneer die vergissing is hersteld, dan blijft er alleen de droom over, met daarin het droomkarakter — ik vergelijk dat wel met een pionnetje op het speelbord van “Mens erger je niet” waarmee jij je, voor de duur van het spelletje, mee identificeert, zonder dat je ooit werkelijk gelooft dat jij dat pionnetje bent. Daarboven zweeft een schijnbaar alles overkijkend personage dat jij schijnbaar bent dat slechts observeert, ervaart, meespeelt en zich wel of niet vermaakt, zonder dat het ooit persoonlijk wordt.
Simpeler krijg ik het nu even niet op papier, maar ik blijf het proberen.
|
