VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
Wie of Wat is Depressief — (060618)
Depressie. Wil ik daar nog wel iets over schrijven? Ik kreeg een tijdje geleden, via deze blog, de vraag “Ik las dat je depressie ervaart. Is dat dan voor ‘poppetje Frits’ ‘gewoon’ een proces van conditionering afleren?” — en dat is een goede vraag en ik denk dat ik er wel iets over wil schrijven.
Mijn persoonlijke ervaring nu is dat ‘mijn depressie’ alleen een depressie in het lichaam is. Het is een gevoel of emotie dat het denken produceert en het lichaam ervaart wanneer het denken in het lichaam het idee heeft dat het niet gaat zoals het bij voorkeur zou moeten gaan. Dat is iets dat inherent aan het lichaam is en aangezien ‘ik’ niet dit lichaam ben, ontstaat er voor mij pas een persoonlijk probleem wanneer ik mij identificeer met dat lichaam en daarmee ga geloven dat ik depressief ben.
Wij, als mensen, zitten met de schizofrene realiteit (niet te verwarren met ‘waarheid’) dat er drie ‘ikken’ lijken te bestaan. Er is de ik die bestaat uit wat we werkelijk zijn, dat wat Ramama Maharshi de ‘IK-IK’ noemde, er is de ik die bestaat uit het lichaam-denken-systeem, het personage dat op aarde rondloopt, dat wat Nisargadatta Maharaj de ‘IK-BEN’ noemde, en de derde ik ontstaat uit de verwarring wanneer de ‘IK-IK’ zich gaat identificeren met de ‘IK-BEN’ waarna er (wanneer ik mijzelf als voorbeeld neem) de ‘IK BEN FRITS’ ontstaat.
De derde IK (IK-BEN-FRITS) bestaat niet, dat is slechts het resultaat van een misplaatste identificatie met de tweede IK (IK-BEN) als zijnde dat wat je werkelijk bent. Alleen de eerste IK (IK-IK) is de IK die werkelijk bestaat.
De tweede IK (IK-BEN) is interessant, omdat dit het lichaam-denken-systeem is — het ‘poppetje’ — dat de Droomstaat ervaart en de enige IK is die deze Droomstaat — dit leven op aarde — kan ervaren. De ‘IK-IK’ kan het niet ervaren en de ‘IK-BEN-FRITS’ is slechts een waanidee en kan niets ervaren.
Dus wat is er depressief?
De IK-IK is niet depressief, aangezien de IK-IK alleen maar dat is wat is. Het is hetgeen waarin de Droomstaat schijnbaar is ontstaan en waarin de IK-BEN’ schijnbaar rondloopt. De IK-IK is ‘dat wat is’ en dat is altijd wat ‘dat wat is’ is, het is onveranderlijk, tijdloos en ruimteloos en vooral ook gevoelloos en emotieloos en kan dus niet depressief zijn. De ‘IK-BEN-FRITS’ is ook niet depressief, aangezien de ‘IK-BEN-FRITS’ alleen maar het fictieve resultaat is van een misplaatste identificatie van de ‘IK-IK’ met de ‘IK-BEN’.
Dus, het enige wat overblijft dat depressief kan zijn is de ‘IK-BEN’!
Oké, en wat is die ‘IK-BEN’ ook alweer? ‘IK-BEN’ is het gedroomde personage in een gedroomde realiteit dat gedroomde dingen doet en gedroomde emoties heeft, waaronder, in sommige gevallen, een gedroomde depressie omdat het denken van het gedroomde personage gelooft dat de gedroomde situatie anders zou moeten zijn.
Het is onderdeel van het spelen in de zandbak dat sommige ‘poppetjes’ depressies hebben en andere ‘poppetjes’ weer wat anders hebben. Zo hebben alle ‘poppetjes’ iets en soms heeft het ene ‘poppetje’ meer dan het andere ‘poppetje’ en soms heeft het andere ‘poppetje’ iets meer dan het ene… maar het blijven ‘poppetjes’.
De ‘IK-BEN’ is het enige wat iets kan ervaren in de gedroomde realiteit en zolang we het idee hebben dat we in deze Droomstaat rondlopen — en als je ’s ochtends schijnbaar wakker wordt dan is dat zo! — is dat hetgeen er schijnbaar ervaren wordt. Wanneer de identificatie met die ‘IK-BEN’ — het lichaam-denken-systeem — is doorzien als vals, wordt er niet meer de vergissing gemaakt te geloven dat ik depressief ben, maar wordt er gezien dat alleen het lichaam-denken-systeem depressief is. Met andere woorden, het heeft niet direct iets met mij te maken en het heeft niet een blijvend effect op mij.
Wanneer die depressie langskomt — net als een storm die langskomt in de lucht — is het even lastig voor het ‘poppetje’, maar meer ook niet. De depressie/storm waait weer over en na regen komt zonneschijn (en vice versa). Ik hoef de depressie niet meer serieus te nemen waardoor er niet het idee ontstaat dat het anders zou moeten zijn. Het is juist het idee dat het anders moet zijn — met andere woorden, dat er geen depressie zou moeten zijn — wat de depressie versterkt, opblaast en nog belangrijker maakt, en dat is waaraan depressieve mensen ten onder gaan en waarom ze zelfmoord plegen.
De depressie is niet het probleem, die waait, net als gedachten en andere gevoelens, net als wolken en de stormen in de lucht, voorbij, maar de overtuiging dat het specifiek jouw depressie is en de overtuiging dat het anders zou moeten zijn dan het nu is, zorgt ervoor dat je leeft met het idee dat jouw leven klote is en dat het nooit meer goed komt.
De depressies die af en toe langskomen bij de ‘IK-BEN’ — dit lichaam-denken-systeem waarmee een schijnbare ik deze droomrealiteit ervaart — zijn niet mijn depressies. Ze zijn alleen maar een schijnbaar inherent onderdeel van het ‘actie-figuur’ waarmee ik in de zandbak speel. Ze hebben letterlijk niets met mij te maken. Ik zie ze komen en weer gaan, maar ze vormen geen groter probleem of obstakel dan de verkoudheid die langskomt of de hooikoorts waarvan het lichaam last heeft.
|
