VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
Donkere Nacht: Realiteit — (261018)
In mijn vorige blog heb ik een beetje laten zien wat men over het algemeen aanmerkt als “de donkere nacht van de ziel” en heb ik al verteld dat het idee van “de nacht” als in één nacht niet heel erg realistisch is en dat je er niet gek van op moet kijken als het een periode beslaat van zo’n 10 tot 15 jaar… als je geluk hebt.
Een tweede enigszins verneukeratief punt is het volgende dat als vanzelfsprekendheid wordt aangenomen:
“Een mens die dergelijke existentiële ervaringen heeft ondergaan komt er gezuiverd uit, als een ander mens.” (wiki)
Met andere woorden, als het je lukt om de “donkere nacht van de ziel” te doorleven, dan ben je een ander mens en zul je een beter leven hebben waarin je geluk zult vinden, of wellicht zul je de ware natuur van jezelf ervaren en één zijn met God, of vul maar een van de vele New Age of andere populaire spirituele dogma’s in. Met weer andere woorden, jij zult na de “donkere nacht van de ziel” voor jezelf vinden wat je zocht en jij gaat dat ook daadwerkelijk meemaken en ervaren.
In mijn optiek is “de donkere nacht van de ziel” niets anders dan een korte omschrijving van het ergste wat een ziel zou kunnen overkomen, namelijk, de realisatie dat hij niet bestaat. Nu is ‘ziel’ een wat oude en religieuze omschrijving van zoiets als ‘ego’, of anders gezegd, een omschrijving van hetgeen we geloven werkelijk te zijn. Dit betekent dat “de donkere nacht van de ziel” een omschrijving is van het ergste wat een persoon zou kunnen overkomen en dat is de realisatie dat hij niet bestaat en dat alles wat hij heeft ervaren nooit is gebeurd… er is geen wereld!
Dit houdt in dat “Een mens die dergelijke existentiële ervaringen heeft ondergaan” er niet “gezuiverd, als een ander mens” uitkomt, maar dat er de realisatie is — niet voor zo’n mens, niet door zo’n mens, maar ondanks die mens — dat er nooit zo’n mens is geweest. “De donkere nacht van de ziel” is een in potentie laatste pijnlijke verwoestende stuiptrekking van de illusie waarin je de kans krijgt om (zoals Een Cursus in Wonderen het zegt) opnieuw te kiezen voor de ego-denkgeest of iets anders.
Noot: In Een Cursus in Wonderen wordt dat wat ik ‘iets anders’ noem ‘de juiste denkgeest’ genoemd en andere mensen noemen het soms ‘de waarheid’, maar ik vind het de laatste tijd erg lastig om deze termen te gebruiken, omdat het dat niet echt is voor mijn gevoel.
De meeste mensen kiezen voor de ego-denkgeest, omdat dit is wat ze kennen. Sommige mensen maken zichzelf wijs dat ze gezuiverd zijn en een ander mens — een ‘verlicht’ mens! — terwijl andere mensen van donkere nacht naar donkere nacht reizen — van depressie naar depressie — tot er uiteindelijk de andere keuze wordt gemaakt of zelfmoord wordt gepleegd. Het is hierom dat geloof ik dat zelfmoord geen oplossing is, omdat de depressie een potentiële kans geeft om verder te gaan en wakker te worden; maar wie ben ik?
Die keuze voor ego-denkgeest of iets anders is niet een keuze die werkelijk bewust gemaakt wordt, aangezien er niet werkelijk een persoon is die bewust is en daarom niemand die een bewuste keuze kan maken. De keuze wordt gemaakt wanneer de schijnbare persoon er schijnbaar ‘klaar voor is’, en het enige wat jij, als schijnbare persoon, schijnbaar kunt doen is het heel erg oprecht willen en vooral de intentie laten zien in de vorm van actie. Je moet het niet alleen willen, je moet het ook doen en ook al is dat doen alleen een schijnbaar doen, moet je toch net doen alsof je het doet.
Althans, dat is wat ik denk gebaseerd op mijn eigen schijnbare ervaring. Uiteindelijk moet iedereen die het echt heel erg graag en heel erg oprecht wil er lekker zelf achter komen en het zelf gaan ervaren.
|
