Neti Neti — Niet Dit, Niet Dit — (170419)

Waar, naar ik vermoed, alle serieuze spirituele zoekers tegenaan lopen — en ik herken het heel erg in mijzelf toen ik nog een serieuze spirituele zoeker was — is het simpele feit dat, ongeacht wat ze doen, ongeacht de kennis en inzicht die ze vergaren, zij niet loskomen uit de situatie waarin zij zich bevinden. Met andere woorden, zij ervaren geen werkelijke bevrijding, verlichting of ontwaken uit de Droomstaat.

Het is je misschien opgevallen dat ik het woordje “serieuze” in Italics en Bold heb geschreven. Dat is omdat ik het niet heb over de zweefteven, new-agers en andere spirituele lanterfanters die zichzelf op een gegeven moment wijsmaken dat ze bevrijd, verlicht of wakker zijn, een boekje gaan schrijven en andere mensen tegen betaling gaan vertellen hoe ook zij zo’n zweefteef, new-ager of spirituele lanterfanter kunnen worden.

Ik heb het over de 1% die werkelijk wil weten what the fuck er nu eigenlijk echt aan de hand is en waarom zij zich zo klote voelen in deze schijnbare werkelijkheid. Dat zijn de mensen die er na lang zoeken en na heel lang van alles te hebben geprobeerd achter komen dat, hoewel ze nu begrijpen en zien wat dit hier is — een Droomstaat, het dromen van een droom — en begrijpen dat zij niet per se zijn wat ze dachten te zijn, nog steeds een inherent onderdeel zijn van dit dromen en dat het vaak nog steeds klote is.

Ik herken dat gevoel, die emotie, omdat ik dat ook zo ervoer. Ik was wakker, ik herkende dit leven als het dromen dat het is en ik wist dat ik niet dit lichaam met deze geest was. Ik wist dat het denken niet mijn denken was en dat alle gevoelens die ik ervoer niet mijn gevoelens waren. En dan toch werd ik weer elke dag wakker in die droom en had ik te maken met alle bullshit die plaatsvond in de droom. Waarom? Hoezo? Wat deed ik fout?

Het goede nieuws is, ik deed niets fout en er is niemand die iets fout doet, het slechte nieuws is, er is voor niemand die zich in de Droomstaat bevindt een weg uit de Droomstaat. De ‘denkfout’ is geloven dat ‘ik’ een weg kan vinden uit de Droomstaat en dat zoiets ‘mij’ zou kunnen overkomen en daadwerkelijk plaats zou kunnen vinden in de Droomstaat, terwijl ‘ik’ mij om te beginnen niet in die Droomstaat bevindt en de Droomstaat niet werkelijk plaatsvindt; ‘ik’ ben niet in staat om als verzonnen personage een verzonnen omgeving te verlaten, omdat het verzonnen is.

We zitten hier met een heel erg sneaky systeem dat er grofweg als volgt uit ziet:

1. Er is het dromen;
2. binnen dat dromen gebeurt er van alles;
3. dat wat gebeurt wordt verward met het idee dat er iets gedaan wordt;
4. dat wat schijnbaar gedaan wordt impliceert een personage dat het doet;
5. dit geïmpliceerde — en dus verzonnen — personage claimt alles wat er gebeurd en gedaan wordt;
6. na dit claimen gelooft het geïmpliceerde/verzonnen personage dat het werkelijk bestaat en dat alles door hem gedaan wordt of hem wordt aangedaan.

Dit gebeurt zo ontzettend snel dat we ons er niet bewust van zijn dat het gebeurt. Dit houdt in dat alle kennis, elk inzicht, elke actie, et cetera, wordt geclaimd door dit geïmpliceerde/verzonnen personage dat we geloven te zijn. Hieruit ontstaat het misplaatste idee dat bevrijding, verlichting en ontwaken uit de Droomstaat een effect moet hebben op dat geïmpliceerde en verzonnen personage.

Dat wat zich afvraagt waarom er niets is veranderd nu ‘ik’ weet wat dit is en hoe het zit en nu ‘ik’ begrijp dat ‘ik’ niet dit lichaam ben, IS dat geïmpliceerde/verzonnen personage! De bevrijding, verlichting of het ontwaken is binnen een fractie van een seconde geclaimd door dat geïmpliceerde/verzonnen personage dat nu een ‘bevrijd, verlicht of ontwaakt’ geïmpliceerd/verzonnen personage is dat zich opwindt over het feit dat de bevrijding, de verlichting of het ontwaken geen effect heeft op het geïmpliceerde en verzonnen personage dat het gelooft te zijn.

Met andere woorden, de bevrijding, verlichting en het ontwaken is niet VOOR het geïmpliceerde/verzonnen personage maar VAN het geïmpliceerde/verzonnen personage en dat ontstaat vanzelf wanneer dat wat werkelijk IS inziet dat het niet dat geïmpliceerde/verzonnen personage is. Dit houdt overigens niet in dat je de Droomstaat verlaat, maar er bevindt zich tenminste ergens de wijsheid dat het niet helemaal waar is en misschien haalt het iets van de zwaarheid van het bestaan uit het bestaan.

Ik begrijp, ook weer uit eigen ervaring, dat het niet kunnen verlaten van de Droomstaat een teleurstelling kan zijn, omdat de identificatie met dit geïmpliceerde/verzonnen personage blijft bestaan, maar er verandert daadwerkelijk iets wanneer er ingezien wordt dat je niet dat personage bent en dat dit leven slechts de bezigheid ‘dromen’ is. Ook al ‘ben’ je nog steeds dat personage binnen dit ‘dromen’, er is de wijsheid aanwezig dat dit personage verzonnen is — en dus niet werkelijk bestaat — en dat dit leven ‘dromen’ is — en dus niet werkelijk plaatsvindt.

Een ander obstakel is dat dit geïmpliceerde/verzonnen personage zonder enig probleem over de kernwijsheid ER IS GEEN TWEE heen stapt en er iets van maakt dat het kan begrijpen. Het verzonnen personage dat zich identificeert met het zijn van een spirituele zoeker, maakt van ER IS GEEN TWEE dat alles dus één moet zijn. Hij gaat zijn uiterste best doen om als verzonnen personage binnen een verzonnen realiteit één te zijn met al die andere verzonnen personages in die verzonnen realiteit; en niet alleen dat, nee, ook nog één met al het verzonnen andere dat leeft en, alsof dat nog niet genoeg is, ook nog één met al het verzonnen andere dat niet leeft en uiteindelijk één met het verzonnen universum.

Tja, dat gaat vanzelfsprekend nooit werken.

ER IS GEEN TWEE is heel erg duidelijk en de enige juiste conclusie is dat, als dit alles ‘dromen’ is, er alleen het ‘dromen’ bestaat. Er bestaat geen ‘dromer’ en geen ‘droom’, omdat een ‘dromer’ + ‘droom’ twee is en de ‘droom’ is het gevolg van ‘dromen’ en dat is ook twee; maar ER IS GEEN TWEE. De ‘dromer’ en de ‘droom’ zijn illusie, waardoor er alleen het ‘dromen’ van een leven op aarde met een geïmpliceerd/verzonnen personage als activiteit overblijft, zonder oorzaak en zonder gevolg.

ER IS GEEN TWEE houdt heel erg direct in dat alles hetzelfde is — niet één- en dezelfde, maar letterlijk hetzelfde — omdat er geen tweeheid, geen dualisme, mogelijk is. Dit brengt mij op hetgeen dat voor mij na al die jaren een gigantische doorbraak bleek te zijn (ja, er is dus altijd verder). Het is zo ontzettend simpel, het is wat oude Chinese Zen meesters als Huang Po duizenden jaren geleden al onderwezen, maar het is ook iets wat het geïmpliceerde/verzonnen personage nooit kan begrijpen.

GEEN TWEE houdt simpelweg in dat er geen dualisme en geen non-dualisme bestaat; het ene impliceert automatisch het andere en dat zou TWEE zijn. Het houdt in dat alles wat er gebeurt niet gebeurt en NIET niet gebeurt en niet echt waar en NIET niet echt waar is, maar ook dat de illusie of de Droomstaat niet plaatsvindt en Niet niet plaatsvindt en ook niet echt waar en NIET niet echt waar is.

Dat wat is en dat wat niet is, is tegelijk niet en NIET niet. Er is letterlijk geen onderscheid tussen Waarheid en Onwaarheid, tussen realiteit en illusie, tussen werkelijkheid en droomstaat, tussen oorzaak en gevolg, tussen dualisme en non-dualisme en tussen wat we werkelijk zijn en dat geïmpliceerde en verzonnen personage; ze kunnen allemaal uit de vergelijking weggestreept worden. Het “Neti Neti” uit de door zoveel spirituele zoekers gekoesterde Advaita Vedanta betekent letterlijk “Niet dit, Niet dit”; dus wanneer iets ‘niet dit’ is dan geeft “Net Neti” aan dat dit iets dat ‘niet dit’ is ook niet ‘dit’ is, waardoor dit ‘niet dit’ automatisch ‘niet niet dit’ wordt — et-fucking-cetera!

Maar, geen leven zonder paradox, en de paradox is dat het inzien van de harde realiteit dat er geen uitweg is; dat dit het is, met alles daar inherent in, bij, op en onder; dat er geen bevrijding, verlichting of ontwaken voor dat wat we geloven te zijn bestaat, precies de enige uitweg is. Niet VOOR wat we denken te zijn, maar VAN wat we denken te zijn, omdat we dat tegelijkertijd NIET en NIET NIET zijn en omdat alles wat we meemaken echt gebeurt en tegelijkertijd niet waar is en omdat alles wat we denken te moeten of willen worden, niet kunnen worden, omdat we dat al zijn en tegelijkertijd niet zijn.

Het is super hilarisch, het blaast letterlijk je brein op, maar de paradox is ook weer dat, als je dit als wat je denkt te zijn probeert te begrijpen, je er weer middenin zit. Anyway, succes er mee.

---

VORIGE - INHOUD - VOLGENDE