Het Ego En De
Geest (2) — (11-11-07)
Voortbordurend
op "Het Ego en De Geest", komt het
er blijkbaar op neer dat alles wat op aarde gebeurt een spiegeling is
van wat er gaande is in elk van ons. Het Ego dat bezig is een status quo
in stand te houden en de Geest
die op zoek is naar vernieuwing en/of verlichting; het Ego dat hier op
aarde wil blijven in deze langzaam trillende vibratie c.q. dimensie en
de Geest die terug wil naar de Bron. Het Ego kan gelijkgesteld worden
aan wat op religieus niveau de Duivel wordt genoemd en de Geest aan De
Christus. Zo wordt de "strijd" in onszelf een verbeelding
van wat de Christenen "Armageddon" noemen.
Nu weten wij al lang dat strijd nimmer iets oplost, alleen
zijn we het vergeten. Het is tijdens dit schrijven 11 november 2007
en op veel plaatsen in Europa is de herdenking van het einde van Eerste
Wereldoorlog gaande. Die strijd heeft niets opgeleverd, behalve dan
10 miljoen doden en 20 miljoen gewonden. Point taken? Strijd = zinloos.
Het is juist de strijd tussen het Ego en de Geest die er voor zorgt
dat er strijd is in de maatschappij om ons heen - aangezien de maatschappij
een spiegeling is van wat er binnenin ons gebeurt. Wanneer we luisteren
naar de Geest en het Ego laten aanmodderen zonder daar al te veel tijd
en energie aan te besteden, kunnen we ons ontwikkelen zonder een interne
strijd en zal, als deze theorie klopt, de strijd op aarde ook verdwijnen.
Geen Illuminati meer en geen Nieuwe Wereldorde.
Het Ego zal er ongetwijfeld 
alles
aan doen om ons het verkeerde pad te laten bewandelen, voornamelijk
door ons bang te laten zijn voor van alles en nog wat, maar als we weten
dat het Ego dit doet, dan kunnen we dat naast ons neerleggen en doen
wat goed IS in plaats van te doen wat volgens een bedachte logica vanzelfsprekend
lijkt omdat we dit altijd zo hebben gedaan. Elke beredeneerde stap is
een stap in het teken van het Ego en is bijvoorbaat bedoeld om ons vast
te houden in onze zelfgecreëerde gevangenis. Dat hoeft niet zo
te zijn, want het Ego is door onszelf gecreëerd en daarom kunnen
we het Ego letterlijk doodzwijgen.
Mooie woorden, hè? – zeker - maar ikzelf volg ook nog te
vaak mijn Ego zonder dat ik me er bewust van ben. Het is niet zo makkelijk
als ik het hier stel, maar het is wel wat we zouden moeten doen. Ik
ben me er vooral de laatste tijd erg van bewust in hoeverre mijn Ego
mij leidt en hoe vaak (te vaak) dat negatief uitpakt voor mij en mijn
omgeving, en toch stink ik er om de zoveel tijd weer genadeloos in.
Elke stap die ik neem wordt besmet door mijn Ego dat me laat zien wat
er fout kan gaan en hoe erg iets kan uitpakken, terwijl mijn Geest,
mijn gevoel, me er juist toe heeft gezet om die stap te zetten. En met
die strijd in mij creëer ik strijd om me heen. Ik wil dat niet
meer, maar toch gebeurt het nog steeds. Edoch, het simpele feit dat
ik me er bewust van ben geeft me de moed om te geloven dat ik het Ego
ooit voldoende zal kunnen laten zijn voor wat het is… te weten:
een illusie.
Alle delen:
Het Ego en De Geest (1)
Het Ego en De Geest (2)
Het Ego en De Geest (3)
Het Ego en De Geest (4)
Het Ego en De Geest (5)
