Het Ego En De Geest (3) — (16-11-07)

Het Ego laat me niet los, letterlijk en figuurlijk, maar, na Het Ego en De Geest en Het Ego en De Geest II, denk ik dat ik inmiddels heel dicht bij het lokaliseren van "Den Eikel" (a.k.a. Het Ego) ben. Een vriendin van mij, degene die mij het meest na aan het hart ligt, meer dan dat, dieper en mooier, vertelde mij deze week een verhaal, iets wat ze had gedroomd. Ik ga het niet letterlijk herhalen, dat zou te persoonlijk zijn, maar de grote lijn probeer ik op te schrijven:

"Je wordt ontvoerd en gevangen gezet, en bij voortduring hoor je de ontvoerder zeggen, schreeuwen, krijsen, dat je vermoord zal worden als je probeert te ontsnappen. Dagen, weken, maanden lang doe je niets uit angst om vermoord te worden en in de tussentijd heb je geen leven omdat je gevangen zit.

Op een bepaald of onbepaald moment beslis je om te ontsnappen, het vastzitten duurt te lang, het vergt teveel… wat voor reden dan ook. Je loopt de kamer uit, waarvan je dacht dat het een gevangenis was, maar de deur is niet op slot; je loopt de trap af tot aan de kamer waar je ontvoerder zich bevindt. Hij zit voor de TV en kijkt naar een Quiz; hij doet niets anders dan de op TV gegeven antwoorden herhalen tot er na een nieuwe vraag een nieuw antwoord is gevallen. Je loopt langs de kamer, de ontvoerder hoort en merkt niets, je opent de buitendeur en loopt naar buiten.

Je bent vrij…"

We hebben er over gepraat, zijn op zoek gegaan naar een allegorie, en zij (m'n vriendin) stelde dat binnen dit verhaal de ontvoerder Het Ego is dat ons gevangen houdt door ons bang te maken voor wat zal komen als wij ons zouden bevrijden van hem/haar – in dit geval, de dood. In dit verhaal is Het Ego niet meer dan, zoals zij stelde, "een mumbling moron (mompelende zwakzinnige)" die voor de TV hangt, naar een Quiz kijkt en de antwoorden herhaalt…

Is dat waar we bang voor zijn?

Het antwoord is NEE. We zijn niet bang voor die mumbling moron, we zijn niet bang voor die zwakzinnige die voor de TV hangt, we zijn niet bang voor het Ego, we zijn bang voor wat het Ego, die moron, die zwakzinnige, nu weer zal gaan verzinnen nadat we haar/zijn laatste truc hebben doorzien. We zijn bang voor wat wij denken dat het Ego ons zal gaan aandoen, zo bang dat we niet eens doorhebben dat niet het Ego ons dit aandoet, maar wijzelf.

Wat het Ego doet is zo doorzichtig en ligt zo voor de hand dat we niet eens durven te verzinnen dat het niet echt is. Het is zo simpel, zo basisch en daardoor zo perfect geconstrueerd dat het niet in ons opkomt om eens na te denken over wat er nu wel of niet van waar is. En dit ene simpele verhaaltje van m'n geliefde vriendin maakte het voor mij opeens volslagen duidelijk.

Wat doet het Ego? Het Ego verzint steeds iets om je bang te maken, om ervoor te zorgen dat je te bang bent om uit je gevangenis te ontsnappen. Doe je dat toch, dan zal het Ego iets nieuws verzinnen dat erger is dan het vorige wat het Ego had verzonnen. Hierdoor worden we nog banger. Plus dat we op een gegeven moment bang worden voor wat het Ego zal gaan verzinnen als we weer uit onze gevangenis breken. Uiteindelijk breken we niet meer uit onze gevangenis omdat we bang zijn voor hetgeen het Ego zal gaan verzinnen om ons opnieuw vast te houden in zijn/haar gevangenis.

Dit is het systeem, zo werkt het. Simpel maar geniaal. En dit systeem, dit Ego(istisch) systeem, hebben wijzelf voor onszelf verzonnen en dit systeem projecteren wij op de wereld om ons heen. Dus ook in de buitenwereld gebeuren er steeds ergere dingen, tot aan rituele kinderverbrandingen toe, omdat wij collectief steeds iets ergers "verzinnen" om maar vast te blijven zitten in dit Ego(istisch) systeem. En elke keer wanneer we die vreselijke gebeurtenissen als daadwerkelijk "echt" waarnemen is dat een overwinning van het Ego. En als je dat niet doet, als je die vreselijke gebeurtenissen niet als "echt" waarneemt, is er de gemeenschap die naar je wijst, en je ongevoelig noemt, en zegt dat je niet spoort, en dat je gek bent… en als je dan buigt en toegeeft is dat ook weer een overwinning van het Ego.

De oplossing ligt niet buiten ons, want dat is slechts een projectie van ons innerlijk, een spiegeling; de oplossing zit binnenin ons. En die oplossing is niet "je bestelling bij het Universum plaatsen", die oplossing is niet "positief denken en positief doen en positief uitstralen", die oplossing is niet "gelukkige dingen doen en gelukkig zijn en vrolijk doen". Nee, niets van dit alles. De oplossing is het tot de grond toe afbreken van de door ons gegeven status van het Ego, het gevecht aangaan met de status van het Ego om er zo uiteindelijk achter te komen dat dit Ego niet meer is dan die "mumbling moron", niet meer is dan een spinsel in onze hersens, een fictie, een fabel… eigenlijk is het Ego helemaal niets… en dan pas zien we dat er niets is om bang voor te zijn.

En dat is waar… er is niets om bang voor te zijn. Er is geen dood. Er valt niets te winnen en er bestaat geen verlies. Maar, om zover te komen dat je kunt accepteren en tot je kunt nemen dat er niets is om bang voor te zijn (en nee, ik ben helemaal niet zo ver, ik luister nog steeds naar die "mumbling moron") moet je het gevecht aangaan met het Ego om voor jezelf aan te tonen dat het Ego geen enkele status heeft, los van de status die jijzelf aan het Ego hebt toegeschreven… en dat is moeilijk, zwaar en vooral pijnlijk.

Het heeft in eerste instantie niets met geluk, liefde of positiviteit te maken. Het is gewoon een ongelooflijke kutklus, maar iedereen moet het uiteindelijk eens een keertje in één of ander leven doen. Bovendien beslis je niet om het te doen, het is gewoon iets dat je op een bepaald of onbepaald moment overkomt.


Alle delen:
Het Ego en De Geest (1)
Het Ego en De Geest (2)
Het Ego en De Geest (3)
Het Ego en De Geest (4)
Het Ego en De Geest (5)

INHOUD