De Kern Van De Zaak
4: Symbiose — (23-1-09)

Ik blijf maar wegstrepen en toetsen en steeds kom ik op hetzelfde punt terecht. Ook als ik praat met mensen over algemene zaken, of met mijn geliefde Muze over specifieke zaken, wordt het steeds duidelijker dat "HET" hetzelfde is als mijn "Kern van de zaak", en de kern van de zaak, van elke zaak, lijkt tweedeling te zijn. En de oplossing van tweedeling ligt in symbiose. Wat zegt mijn vriend Van Dale? Symbiose is:

1. het verschijnsel dat twee ongelijksoortige organismen leven op of in elkaar tot wederzijds voordeel, zo b.v. algen en schimmels in korstmossen;
2. het harmonisch met elkaar leven of met elkaar omgaan van (groepen van) mensen, die wederzijds van elkaar afhankelijk zijn.

Maar symbiose houdt voor mij niet in, zoals algemeen wordt aangenomen, dat twee ongelijksoortige entiteiten (zaken) harmonieus samenleven omdat beide entiteiten (zaken) iets geven en iets nemen. Ik bedoel dus niet dat er concessies moeten worden gedaan om het samengaan te bevorderen en ik heb het hier absoluut niet over het in acht nemen van normen, waarden en het afstotelijk misbruikte respect.

Al wegstrepend kom ik tot twee zaken die overblijven en lijnrecht tegenover elkaar staan: realiteit en illusie. Met andere woorden: dualiteit en non-dualiteit; wat wel bestaat en wat niet bestaat; wel "ik" en niet "ik" — vertaal dit met Yin en Yang en opeens begrijpt iedereen dat de kern van de zaak is dat we die tweedeling, die twee zaken, die welles en nietes, in harmonie moeten brengen. Als Yin en Yang in harmonie zijn dan is het goed, dat weet iedereen, dus als dualisme en non-dualisme tot symbiose komen, pas dan is er werkelijke vrijheid.

Met andere woorden (en ik moet zo duidelijk mogelijk zijn omdat iedereen dit zal bekijken vanuit een eigen conditionering, maakt niet uit hoe vrijdenkend of hoe verlicht men denkt te zijn): pas wanneer er op een structurele manier kan worden gewerkt met deze twee realiteiten —dualisme en non-dualisme— zal er vrijheid zijn; en pas wanneer er deze werkelijke vrijheid is zal er geen geweld meer kunnen ontstaan. Tot die tijd is het dweilen met de kraan open en kan er geen verbetering optreden.

Dit heeft grote gevolgen voor de stand van zaken in de non-spirituele- en de spirituele wereld. Dit houdt namelijk in dat iedereen die krampachtig vasthoudt aan de dualistische (tastbare) wereld én iedereen die krampachtig vasthoudt aan de non-dualistische (ontastbare) wereld, allemaal de boel lopen op te houden. Je alleen richten op het tastbare brengt geen symbiose voort, net zo min als je alleen richten op het ontastbare.

Een lastig punt hierbij is dat beiden groepen hun eigen identiteit hebben gekoppeld aan dat wat ze geloven. Dit geldt net zo sterk voor de snackbarhouder op de hoek van de straat die wat hij ziet en hoort voor realiteit houdt, als voor de verwerkelijkte Advaita leraar tijdens zijn Satsang die wat hij ziet en hoort voor illusie houdt. Voor beiden geldt dat wat zij geloven is wat ze denken te zijn. Het verschil is dat de snackbarhouder dit zal toegeven terwijl de Advaita leraar het zal ontkennen. Het simpele feit dat de één iets eerlijker is dan de ander, neemt niet weg dat ze beiden een deel van het probleem zijn; een deel van het probleem van de kern van de zaak. Doet er niet toe wie er eerlijk is, beiden fucken ze de boel up.

Als ik hiermee naar buiten treed, wat ik nu doe, plaats ik mij tussen twee vuren. Ik zeg namelijk dat de dualistisch opererende geest het non-dualisme moet erkennen en implementeren in zijn levenswijze, en ik zeg dat de non-dualistisch opererende geest het dualisme moet erkennen en implementeren in zijn levenswijze. De twee zaken, dualisme en non-dualisme zijn twee uitingen van hetzelfde, maar omdat het dualisme het non-dualisme als illusie ziet en het non-dualisme het dualisme als illusie ziet is het een teringzooi hier op aarde. En iedereen wijst naar de ander, terwijl ieder voor zich er voor zorgt dat het een teringzooi is; ik net zo hard.

Iedereen die werkt vanuit het idee dat het tastbare werkelijk is en daarin in iets wil veranderen ten goede van mens, dier en samenleving, zal nooit iets kunnen veranderen en nooit werkelijke vrijheid en werkelijke vrede bereiken. Daar tegenover staan de mensen die werken vanuit het idee dat het tastbare illusie is en dat het zinloos is om iets te doen omdat alles is zoals het is, ook zij zullen ook nooit werkelijke vrijheid en werkelijke vrede bereiken (ook al weet ik dat ze beweren dat ze dat inmiddels bereikt hebben, maar dat is hun illusie, dat is wat zij willen geloven, maar het is niet waar).

Dan, zou je zeggen, zijn er nog de mensen —zoals ik? vroeg hij arrogant— die begrijpen dat dualisme en non-dualisme beiden tot de realiteit behoren en dat je het één of het ander niet met een schouderophaal naast je neer kunt leggen, en die mensen zijn dan wel werkelijk vrij. Nee, want het gaat niet om begrijpen, het gaat niet om weten, het gaat om doen en zijn.

Het gaat om hoe jij jouw leven zo kunt leiden dat je vanuit zowel dualisme als non-dualisme beslissingen neemt en dat doet vanuit jezelf terwijl je weet dat "jouw zelf" er niet toe doet? Pas wanneer je vanuit je natuurlijke zijn zo leeft ben je werkelijk vrij. In totaal vermoed ik dat er twee à drie mensen op aarde hebben rondgelopen die werkelijk vrij waren; ik behoor daar niet toe en ik ken verder niemand die daartoe behoort. Iedereen die overigens over zichzelf beweert dat ze tot deze kleine groep behoort, liegt. (Ik kan het helaas niet vriendelijker stellen)

Er moet een manier bestaan om dat wat is, dualisme en non-dualisme, samen te smeden tot dat wat zou moeten zijn... eenheid, symbiose, vrijheid en vrede. Ik weet 100% zeker dat de weg die Advaita aangeeft een juiste weg is maar niet de enige weg. Uiteindelijk is Advaita ook weer een vlucht uit iets in plaats van een oplossing voor iets. Advaita is een weg ergens naartoe, niet naar een volgende weg, maar naar een parallelle weg met uiteindelijk een gezamenlijke doodlopende straat. Advaita is zeker niet een eindbestemming.

Ik kom toch steeds weer terug bij de vraag "is dat waar?". Dus: is dit bovenstaande waar? Tot nu toe wel, maar ik ga weer verder met wegstrepen en toetsen...


Alle Delen:
1. INTRO
2. SYMPTOOMBESTRIJDING
3. SPIRITUELE AUTOLYSE
4. SYMBIOSE

INHOUD