Mythe Van Verlichting (2) — (23-7-10)

Wat men graag wil is dat alles is zoals men wil dat alles is, en dat alles moet leuk, gezellig, mooi, liefdevol, creërend en positief zijn. Voor minder doen we het niet. Ook verlichting bezien we zo. Verlichting, als dat is bereikt, moet prachtig zijn... het moet sowieso inhouden dat er geen vervelende dingen meer gebeuren, want verlichting staat gelijk aan het bereiken van het ultieme geluk.

"Onzin!" zeg ik.

Verlichting is een moment (zoals ik in het vorig artikel heb beweerd); het is het moment waarop het muntstuk valt en de jukebox begint te spelen. Het moment waarop je heel even "aha" zegt en je de illusie van Maya doorziet. Het moment waarop de oude jij overgaat in de nieuwe jij, maar die nieuwe jij is precies hetzelfde als die oude jij... dat moment, die overgang, is verlichting. Verlichting duurt minder dan een seconde, en dan is het voorbij.

Wat verandert er dan? is natuurlijk de grote vraag. Aan de buitenkant, de omgeving waarin je leeft, zal niet zo heel veel veranderen. Er zijn mensen die zeggen dat wat je in je omgeving ziet een weerspiegeling is van wat jij bent. Dit zou inhouden dat wanneer jij van binnen verandert de uiterlijke wereld ook zal veranderen. Ik geloof dit niet!

Wie ben ik om een hele wereld te creëren puur en alleen voor mij? Dit houdt in dat iedereen om me heen zijn of haar eigen wereld heeft gecreëerd en die werelden moeten wel heel anders zijn dan mijn wereld. Dus, als je een moordenaar in je wereld ziet dan zit er een moordenaar in jezelf. Leuk en aardig, maar iedereen ziet de moordenaar, iedereen ziet Hitler, Idi Amin, Stalin, Pol Pot of George W. Bush, dus dit zou inhouden dat iedereen een moordenaar in zichzelf heeft. Je kunt het wel roepen, omdat je het graag zo wilt zien, maar het maakt het niet automatisch waar.

Voor mij houdt het slechts in dat dit idee niet waar is. De uiterlijke wereld is niet de creatie van de persoon die het ervaart, de uiterlijke wereld is de creatie van Maya; de illusie. De persoon die het ervaart is de persoon die denkt dat hij de persoon is die de illusie verwart met de werkelijkheid... en dat zijn wij allemaal. Er bestaat niet een "ik" die een wereld creëert, dus er kan ook niet iets binnen in die "ik" zijn waarvan die wereld een spiegeling is.

Vriendin A.V. stuurde me net een e-mail waarin ze schrijft: "alleen Waarheid is waar, al het andere is onwaar en kunnen we laten vallen als een hete aardappel". Verlichting is het laten vallen van de hete aardappel; er verandert dan verder niets aan wat IS, maar je brandt tenminste niet onnodig je vingers.

Maya—de illusie—heeft deze wereld gecreëerd voor de geesten die denken dat ze zich hebben afgescheiden van het Ene... om het maar eens vaag neer te kalken. Verlichting is het moment waarop je door hebt dat die afscheiding niet waar is. Alleen Waarheid is waar, de rest is onwaar; dit houdt in dat Waarheid niet geloofd hoeft te worden. Het maakt niet uit als er op deze aarde werkelijk niemand rondloopt die gelooft dat Waarheid waar is, dan nog is alleen Waarheid waar en de rest niet.

Dit houdt ook in dat al die persoontjes die denken te weten hoe het zit—waaronder yours truly—er niet toe doen; het maakt geen jota uit wat wij denken dat waar is, want alleen Waarheid is waar. En als al die persoontjes er niet toe doen, dan kunnen we eigenlijk wel vaststellen dat al die persoontjes—waaronder moi—behoren tot de rest die niet waar is. Wij, als persoontjes, zijn niet waar, zijn niet in staat om iets te doen en hebben slechts twee mogelijkheden: (1) we denken dat Maya—de illusie—werkelijkheid is; of (2) we weten dat Maya—de illusie—geen werkelijkheid is.

De grap is, dat wij geen keuze kunnen maken tussen die twee mogelijkheden, omdat wij als persoontjes er niet toe doen, wij zijn niet waar en zijn niet in staat om iets te doen. Wij zijn deel van de rest, de onwaarheden.

Het resultaat van verlichting, dat moment, die "split second", is dat je Maya niet meer serieus neemt en inziet dat dit het is. Het kan zijn dat je juist vrijer in het leven gaat staan, omdat je weet dat het niet waar is en dat het er niet toe doet, maar het kan ook zijn dat je juist nergens meer zin in hebt omdat het niet waar is en er niet toe doet. Of zoals Jed McKenna schrijft:

"Door het zoeken naar en bereiken van spirituele verlichting riskeert men het verlies van het volgende: zijn of haar ego, identiteit, menselijkheid, gezond verstand, vrienden en kennissen, baan, huis, kinderen, auto, geld, juwelen, respect, tijdsbesef, gevoel een plek in de ruimte in te nemen, strikt onderhevig zijn aan de normale natuurwetten, en een doel om voor te leven."

Ik denk persoonlijk dat je ook daar niet zo heel veel over te zeggen hebt, en welke van de twee reacties het wordt—vrijer in het leven staan of nergens meer zin in hebben—ook dat is niet waar en doet er niet toe.

Pas wanneer je onder elke omstandigheid automatisch reageert vanuit de wetenschap dat alles niet waar is en er niet toe doet, kun je zeggen dat je die "split second" verlichting hebt gehad; maar de kans dat je dat zult zeggen is vrij klein, omdat je weet dat het niet waar is en dat het er niet toe doet.

De omgeving, de ups and downs, de mooie dingen en de lelijke dingen, het positieve en negatieve, de emoties, de lach en de traan, liefde en haat, geboorte, moord en doodslag, zullen allemaal blijven zoals ze nu ook zijn, het verschil zit hem in het weten dat het niet waar is. Je haalt je schouders op en laat het zijn voor wat het is of geniet ervan zolang het duurt; of zoals ik het zelf graag zeg: "Fuck it! it's nice!"


Alle delen:
De Mythe Van Verlichting (1)
De Mythe Van Verlichting (2)
De Mythe Van Verlichting (3)

INHOUD