Kiezen  (06-12-2020)

Op een gegeven moment moet je daadwerkelijk een keuze maken tussen wat is en wat niet is. Het is verleidelijk om te blijven wedden op twee paarden, dat geeft ook een veilig gevoel, maar — zo blijkt — daar komt een keer een eind aan.

Wanneer dat moment komt, zoals dat nu voor mij hier is, sta je voor een dilemma. Je kunt dan niet meer voor de zekerheid aanhouden dat dit leven op aarde misschien toch wel echt waar is en daarnaast beweren dat het allemaal het dromen van een droom is. Je moet kiezen en je moet daarnaar leven.

De keuze is niet moeilijk. Al mijn onderzoek — extern en intern — wijzen uit dat er geen enkel aanneembaar bewijs is voor het bestaan van een fysieke realiteit. Dat betekent dat ‘het dromen van een droom’ de beste omschrijving is voor iets dat blijkbaar alleen uit gedachten ontstaat en bestaat.

Zoals Arthur Conan Doyle al schreef:

“Als je het onmogelijke elimineert, dan moet hetgeen wat overblijft — hoe onwaarschijnlijk ook — wel de waarheid zijn.”

Binnen Een Cursus in Wonderen bestaat er de keuze tussen de heilige geest en de ego-denkgeest, oftewel tussen de juist gerichte denkgeest (liefde) en de onjuist gerichte denkgeest (angst). Dit is in feite een keuze tussen wat waar is en wat niet of, zoals Jed McKenna het schrijft, tussen zien wat is in plaats van zien wat niet is.

Ik heb lange tijd tussen de twee kunnen schipperen, maar nu moet ik kiezen. De wereld zoals wij — als Eenheid — die projecteren staat op scherp en ik kan niet daarin meegaan en tegelijk zeggen dat het niet waar is. De ego-denkgeest wil dat ik er in meega, want daarmee bewijst het dat ik besta als een losstaande fysieke entiteit in een fysieke wereld. Maar ik geloof niet dat ik dit lichaam ben en ik geloof niet dat de wereld een fysieke realiteit is, dus hoe kan ik er dan in meegaan?

Als je voor de ego-denkgeest kiest, dan ontstaat er verzet en conflict, terwijl je daarvoor in de plaats vrede kunt zien als je kiest voor de heilige geest. Je zou zeggen dat dit niet een moeilijke keuze is, en verdomd, ik heb dat ook net gezegd, maar blijkbaar valt dat toch nog tegen. Je zou toch echt zeggen dat de keuze tussen conflict of vrede, tussen angst of liefde, gesneden koek is, maar blijkbaar moet je die koek zelf snijden.

Het probleem hierbij is dat de ego-denkgeest voortdurend schreeuwt wat er zou moeten gebeuren en hoe het zou moeten zijn, terwijl de heilige geest rustig afwacht tot er even een moment stilte is en dan zijn vinger opsteekt in de hoop dat je nu echt wilt luisteren. (Voor alle duidelijkheid, dit is de symboliek van Een Cursus in Wonderen, er bestaat niet letterlijk een ego-denkgeest of een heilige geest.)

Als ik kies voor het idee dat de wereld een fysieke realiteit is, dan maak ik deze wereld tot een waarheid en geef ik het de energie die het nodig heeft om te bestaan. Dit betekent dat ik aanneem dat er 7.7 miljard andere mensen zijn die deze wereld hun energie geven en dat ik een direct onderdeel ben van wat er nu gaande is.

Van daaruit bekeken ben ik slechts 1 mens in een zee van 7.7 miljard mensen en kan ik geen invloed uitoefenen op wat er gaande is, ook al maken veel mensen zichzelf wijs dat ze wel invloed kunnen uitoefenen, ook dat is deel van de illusie.

Als ik kies voor het idee dat dit het dromen van een droom is, een keuze waar al mijn onderzoek — extern en intern — naar wijst, dan accepteer ik dat deze wereld een projectie is binnen de droomstaat en dat het niet meer en niet minder is dan een gedroomde wereld met daarop 7.7 miljard gedroomde karakters en slechts 1 held van de droom: IK.

De ego-denkgeest zegt dan meteen dat het wel heel erg makkelijk is om de keuze voor de droomwereld te maken, want dan hoef je je nergens druk over te maken en kun je doen wat je wilt zonder je ergens verantwoordelijk voor te voelen. Zoals altijd speelt de ego-denkgeest in op het schuldgevoel.

Het klinkt aannemelijk wat de ego-denkgeest zegt, en ik vermoed dat veel mensen in mijn omgeving hetzelfde zullen zeggen, of op z’n minst zullen denken. Maar het is niet waar, ook niet als 7.7 miljard droomkarakters geloven dat het wel zo is.

Als dit alles het dromen van een droom is, dan is zien dat het een droom is en vanuit die lucide staat van dromen — vanuit Eenheid waarbinnen de droom blijkbaar gedroomd wordt — bewust te zijn van het dromen om van daaruit interactie te hebben, het beste wat je voor die droomwereld kunt doen.

Ik moet nu een keuze maken, omdat de wereld compleet krankzinnig lijkt te zijn geworden. Dit is natuurlijk altijd zo geweest, maar het lijkt nu overduidelijk zichtbaar te zijn geworden. Zoals mijn goede vriendin en “personal guru” A.V. mij schreef:

“Die hele kermis is totaal te gek voor woorden. Maar aan de andere kant, what’s fucking new? Het is net alsof de krankzinnigheid nu extra zichtbaar is geworden, maar het heeft er altijd al in gezeten wachtend op een uitbraak, als een soort zieke uitslag van een vervuild lijf wat zijn gif niet langer binnen kan houden. Alle stupiditeit waar we al zo lang mee te maken hebben en waar we mee dachten weg te komen krijgen we nu voor onze kiezen.”

De keuze is in feite al gemaakt. Het leven vanuit die keuze is het enige dat nog nodig is. Soms lukt het de ego-denkgeest om mij te overweldigen met die schijnbaar externe wereld, omdat het zo overtuigend is, en dan vergeet ik dat het een droomwereld is die niet als werkelijke realiteit bestaat. Dus ik moet streng zijn voor mijzelf en voor mijn keuze staan en deze kenbaar maken.

Bij deze!

Zelfs nu ik dit schrijf voel ik de ego-denkgeest aan me trekken en cirkelen zijn manipulatieve gedachten rond mijn hoofd… ‘Als je niets doet. als je je niet verzet, dan leef je straks in een dictatuur en dan gaat het helemaal fout met deze wereld! Je moet mensen wakker schudden, anders gaan we allemaal ten onder en komt het nooit meer goed!’ — et cetera. Juist dat iets doen, dat verzetten en het wakker schudden van 7.7 miljard mensen — really!? — is wat dit in stand houdt.

Het is wat de ego-denkgeest nodig heeft om überhaupt zijn wereld te kunnen projecteren en wat we nu zien en ervaren als schijnbaar collectief is het resultaat van ons geloof in die wereld van de ego-denkgeest. Elke actie binnen deze wereld versterkt alleen maar de wereld zoals deze is. Verzet levert alleen maar meer verzet op, net zoals vechten voor vrede of vrijheid alleen maar meer geweld oplevert en geen vrede of vrijheid.

Vergeet niet dat de ego-denkgeest alleen maar dualiteit kent dat altijd bestaat uit twee verschillende partijen die lijnrecht tegenover elkaar staan en alleen maar conflict kunnen creëren. Als je daarvoor kiest, hoe denk je dan het huidige conflict op te lossen? Een conflict dat er overigens nooit niet is geweest. Hoe denk je iets op te lossen door elke keer weer op de zelfde manier te werk te gaan terwijl je weet dat het de vorige keer ook niet werkte?

Voor mensen die geloven in dualiteit, in de fysieke werkelijkheid van deze wereld in dit universum, zal de keuze voor het idee dat er alleen Eenheid bestaat en dat deze wereld een gedroomde realiteit binnen de droomstaat is, een vlucht uit de harde realiteit lijken. Misschien denken sommige mensen dat ik hen verraad of in de steek laat, maar ook dat is alleen de ego-denkgeest die aan het schreeuwen is.

Ik moet kiezen voor wat mijn onderzoek heeft aangetoond, voor wat de momenten dat de ego-denkgeest zijn bek hield mij hebben laten zien en ervaren, en ik moet daarnaar leven. Er is geen wereld. Alles is Eenheid en dat is wat IK ben. Niet ik, het droomfiguur op aarde, maar IK, de Eenheid waarbinnen de droom schijnbaar plaatsvindt. Er is niemand anders dan die IK. Alles is het dromen van een droom en de held van de droom — een projectie van die IK — geeft alles alle betekenis die het heeft voor hem.

Noem me gek, noem me waanzinnig, een wappie, flappie of wat je maar wilt, maar ik heb letterlijk geen andere keuze meer. Ik ga ervan uit dat de resultaten van mijn onderzoek kloppen. Ik kies voor Eenheid in plaats van dualiteit, voor liefde in plaats van angst, voor vrede in plaats van conflict, en ik wens — of bid met heel mijn zijn — dat ik daarnaar mag leven en zo de kern van de oplossing mag zijn in plaats van onderdeel van het probleem.

---

VORIGE - INHOUD - VOLGENDE