Mijn Bullshit (1. Eerste Tien Jaar) — (24-4-09)

Grofweg houdt de eerste tien jaar van een leven het volgende in: je wordt geboren en je gaat naar school en dat is alles wat je werkelijk doet. De rest wordt gezien als spielerei. Ik ging voor het eerst naar school toen ik vier was, de kleuterschool, en mijn reactie was om tijdens het tekenen huilend en gillend over de tekeningen van mijn medekleuters te stampen (zo is mij verteld). Ik ben daarna naar huis gebracht, dus ik kan met recht zeggen dat ik op mijn allereerste schooldag al de klas ben uitgestuurd (and proud of it!).

Leuke anekdote, maar bullshit en van geen belang. Het punt is dat je op de kleuterschool wordt aangeleerd dat je de rest van je jonge leven naar school moet en je moet houden aan de regels van die school en de wensen van de maatschappij/matrix. Spelenderwijs wordt je de maatschappij/matrix binnengeleid — en tegenwoordig gebeurt dat al eerder omdat beide ouders werken en het kind al voor de kleuterschool op de crèche wordt gedumpt.

Na die crèche (crash? ik denk het wel, het autonome kind wordt gecrasht, gebroken en omgevormd tot een zombie), na die crèche en de kleuterschool, komt de lagere school.

Hier wordt ons iets geleerd waar we daadwerkelijk iets aan hebben: lezen en schrijven; maar dit wordt als zo vanzelfsprekend gezien dat de nadruk wordt gelegd op datgene waarmee je iets kunt doen tijdens de rest van je leven, je werkende leven wel te verstaan. De hele lagere school is gericht op welke vervolgopleiding je zou kunnen gaan doen in de volgende tien jaar zodat je een productieve slaaf van de maatschappij slash matrix zal zijn.

Met andere woorden: wat kan de maatschappij/matrix jou leren zodat je in je latere leven GELD kunt verdienen? GELD, GELD, GELD! Daar gaat het om, het kan de maatschappij/matrix niets schelen of jij je wel of niet ontwikkelt tot wat jij werkelijk bent, de maatschappij/matrix geeft geen ene fuck om JOUW essentie. Hell no!

Het enige wat je werkelijk nodig hebt om te kunnen functioneren in het leven, om tenminste niet helemaal geïsoleerd te zijn van wat er om ons heen gebeurt, is taal: lezen, schrijven en spreken! En om te kunnen leven heb je voedsel, kleding en een plek om te schuilen nodig. Dat is alles wat je nodig hebt, al het andere dat je gaat leren is alleen maar nodig om jezelf vast te klinken in de maatschappij/matrix. Al het andere bereidt je voor op een leven volgens de regels van de maatschappij/matrix, wat inhoudt dat je klaar wordt gestoomd voor het werken. Daaraan verbonden krijg je de overtuiging ingeprent dat je het best wordt geaccepteerd als je voldoet aan huisje, boompje en beestje, en dat blijkt in de praktijk ook zo te werken, alleen vergeten we even dat dit zo werkt dankzij de hersenspoeling van de maatschappij/matrix… het is in geen geval normaal, biologisch bekeken.

Als je zegt: "nee hoor, dat is bij mij niet zo", dan zeg ik, ja, het is wel zo, alleen heeft de maatschappij/matrix bij jou (mogelijkerwijs) gefaald, of je hebt je losgeweekt van de maatschappij/matrix, of je houdt jezelf voor de gek, maar in feite is wat ik hierboven beschrijf precies wat de maatschappij/matrix doet bij iedereen — op z'n minst in de westerse wereld, maar ik ga er van uit dat het in de rest van de wereld ook zo werkt op één of andere manier.

Noot: Om eerlijk te zijn, ik heb geen fuck met de rest van de wereld te maken. Dat is ook zoiets wat de maatschappij/matrix heeft verzonnen om ons maar weg te houden van wat werkelijk van waarde is voor onszelf, dat voortdurend focussen op de "rest van de wereld". Ook die stupide goed-doenerij voor de arme landen, is er alleen om jou bij JOU weg te houden. En nee, sentiment, medeleven, mededogen en liefde heeft hier niets mee te maken. Het gaat niet om de rest van de wereld buiten jou, het gaat om jou en wat daarbinnen speelt. JIJ moet je focussen op JOU, niet op MIJ of de REST VAN DE WERELD.

Samenvatting:

Die eerste tien jaar wordt je gehersenspoeld om de maatschappij/matrix normaal te vinden en krijg je naast het enige dat je moet leren —taal, communicatie, schrijven, lezen— allemaal kennis in je hoofd gestampt dat alleen te gebruiken is in een geconstrueerde omgeving, de omgeving van de vier muren, het kantoor, de what-ever, en je hebt er in het werkelijke bestaan geen ene fuck aan. Je wordt alleen maar klaargestoomd voor een werkend leven, en daardoor krijg je nooit de ruimte om je te ontwikkelen tot wat je werkelijk bent.

Vanaf je geboorte wordt je alleen maar beziggehouden. Je moet doorgaan, verder leren (nog meer bullshit tot je nemen) en een leven opbouwen, tot aan je pensioen bezig zijn en zelfs na je pensioen moet je nog bezig zijn, want als je stil blijft staan dan… ja wat dan? Dan ga je misschien eens bekijken waar je nou eigenlijk helemaal mee bezig bent.

Alles wat ik in die eerste tien jaar heb geleerd, buiten het lezen, schrijven en praten om, moet ik mijzelf weer afleren. Het is allemaal onwaar gebleken, dat wil zeggen, misschien is de kennis wel waar binnen deze illusionaire maatschappij/matrix, maar het is me geleerd voor de verkeerde redenen en met de verkeerde uitgangspunten.

Wat ik toen werkelijk nodig had voor de rest van dit leven, had men mij kunnen leren in één, hoogstens twee jaar, en daarvoor heeft de maatschappij/matrix mij tien jaar beziggehouden en mij het vooruitzicht gegeven dat ik zeker nog tien jaar extra nodig heb om werkelijk van belang te zijn voor deze maatschappij/matrix.

En ja, dat vind ik kut, want nu moet ik deze eerste tien jaar aan bullshit uit die hersenpan van me mieteren en dat had voorkomen kunnen worden als we een normale manier van leven hadden aangenomen in plaats van zo'n volslagen stupide maatschappij/matrix te creëren.


Alle delen:
Mijn bullshit deel 1: de eerste tien jaar
Mijn bullshit deel 2: de tweede tien jaar
Mijn bullshit deel 3: de derde tien jaar
Mijn bullshit deel 4: de vierde tien jaar

INHOUD