Mijn Bullshit (2. Tweede Tien Jaar) — (25-4-09)

De jaren 10 tot en met 20 verschillen niet zo heel erg veel van de eerste tien, alleen zitten we in die periode al vast aan de maatschappij/matrix. Ik was 11 jaar toen ik naar de middelbare school ging om aan MAVO 4 te beginnen.

Zoals de naam al zegt, is MAVO 4 iets wat je in 4 jaar kunt afronden. Ik bleef zitten in de derde klas en zakte eenmaal voor mijn examen, dus ik deed er 6 jaar over om mijn MAVO te halen. Ik was 17 jaar toen ik aan de HAVO begon, dat kan een persoon in 2 jaar na de MAVO afronden, maar ik ben twee keer gezakt voor het examen, waarna ik, 21 jaar oud, deze middelbare school moest verlaten zonder HAVO diploma.



Dit bovenstaande is een ruw overzicht van hoe ik mijn tweede tien jaar heb doorgebracht, in werkelijkheid had ik ook nog een baantje bij Dirk van den Broek en werd ik in die periode voor de eerste keer verliefd — en wie niet? Maar deze persoonlijke informatie is niet belangrijk, deze persoonlijke informatie is wat de maatschappij/matrix belangrijk vindt, want het leidt af van waarover het werkelijk zou moeten gaan — life ain't no fucking soap!

Goed, de tweede tien jaar, in die periode zijn we al verankert in de droomwereld van de maatschappij/matrix. We zijn er volledig van overtuigd dat we de school en dit leersysteem moeten doorlopen om een diploma te behalen zodat we kunnen gaan studeren of een baan kunnen vinden. Dit is allemaal nodig om te overleven, daar zijn we van overtuigd, en daarom leren we bullshit na bullshit, feitjes op feitjes, en de mensen die zich het best kunnen aanpassen aan de voorschriften en kunnen voldoen aan de eisen van de maatschappij/matrix, zullen het meest bereiken qua macht, status en geld. De werkelijke hielenlikkers worden minister-president of wat anders op hoog niveau.

We komen in die periode ook terecht in de puberteit. Dat is niet een geestelijke verandering, het is een lichamelijke verandering, maar omdat we zo geïndoctrineerd zijn door de maatschappij/matrix, raken we hiervan ook geestelijk in de war. Seksuele gevoelens ontluiken in die periode en de maatschappij/matrix heeft ons geleerd dat over seksuele zaken niet vrijuit gesproken mag worden. In gezinnen waar vrijuit over seks wordt gesproken is de puberteit ook niet zo'n heel groot probleem. Het lichaam wordt volwassen, dat is het enige, het lichaam maakt zich klaar voor voortplanting; het werkelijke probleem is dat de geest niet volwassen is.

De geest zou eigenlijk rond dezelfde tijd volwassen moeten worden, maar daarvoor moet er een correct beeld bestaan over wat we zijn en hoe we zijn en wat we hier wel of niet doen. Dat inzicht is naar de klote geholpen door de indoctrinatie van de maatschappij/matrix in die eerste tien jaar. Die eerste tien zijn cruciaal voor het volwassen worden van de geest, daarna, op latere leeftijd, is het een pijnlijke en moeizame gebeurtenis.

Noot: vrijwel iedereen is geestelijk onvolwassen, slechts uitzonderingen zijn geestelijk volwassen geworden na een pijnlijk proces, niemand is geestelijk volwassen geworden op het moment dat het de bedoeling is (rond het twaalfde en dertiende jaar), iets meer mensen zijn bekend met het idee van geestelijke volwassenheid, maar hebben deze status nog niet bereikt. De maatschappij/matrix draait op geestelijke onvolwassenheid en de wereld wordt bevolkt door geestelijke kleuters, daarom is het zo'n klerezooi op aarde en daarom zal dat ook nooit veranderen.

Omdat het lichaam volwassen wordt en de geest een kind blijft, snapt de geest weinig van wat het lichaam aan veranderingen ondergaat. Er ontstaat verwarring tussen geest en lichaam en dat lost ieder persoon op een eigen manier op: verzet tegen de ouders, verzet tegen de maatschappij, drugs nemen, alcohol drinken, stoer doen, politieke extremen opzoeken of gewoon de kortste weg van de zelfmoord kiezen. Al dit zou niet nodig zijn als we gewoon geestelijk volwassen zouden worden wanneer dat de bedoeling is en we niet verkankerd zouden zijn door de maatschappij/matrix.

Ik ging gitaar spelen, depressieve songteksten schrijven en me verzetten tegen de maatschappij door net te doen alsof ik pacifist en anarchist was.

Noot: dit houdt niet in dat mensen die geen last van de puberteit hebben gehad WEL geestelijk volwassen zouden zijn, nee, ze hebben gewoon minder last van de puberteit gehad, dat kan ook. Ik zelf heb weinig last gehad van de puberteit, maar ik zou mij in die tijd zeker niet als geestelijk volwassen durven bestempelen.

Dus in die tweede tien jaar blijven we leren en krijgen we voortdurend de vraag "wat wil je later worden?" voorgelegd . In die periode moet je gaan beslissen wat je wilt worden; dus niet wat je wilt gaan doen met je leven, of hoe jij je geld wilt gaan verdienen, nee, wat je wilt WORDEN. Vanaf dat moment begint de indoctrinatie van het vereenzelvigen van de IK met de BAAN. Je bent dokter of brandweerman, jij bent huisvrouw en jij bent werkloze. Vanaf het moment dat je de kleuterschool (of nu de basisschool) binnenstapte is je mensheid je afgenomen en werd je een robot, een slaapwandelende zombie in de droomstaat van een verkankerde en verkankerende maatschappij/matrix. Jij bent nooit een mens geweest.

"Wat wil je later worden?" ... "Heb je al een vriend(innet)je?" ... allemaal machinaties van de maatschappij/matrix om je maar tegen te houden überhaupt een poging te wagen om geestelijk volwassen te worden, om wakker te worden uit de droomstaat.

Je hebt maar een seconde nodig van enige klaarheid om in te zien dat dit leven, zoals het al duizenden en duizenden jaren gaat, volslagen stupide en onwaarschijnlijk is. Die ene seconde is wat de maatschappij/matrix ons het hele leven ontneemt. Er worden gebeurtenissen op gebeurtenissen gestapeld, er is geen één seconde rust... alles gaat maar door en door.

We zijn in dit scenario inmiddels twintig jaar verder, en we hebben geen seconde de tijd en ruimte gehad om te bekijken of te bedenken waar we mee bezig zijn. We hebben alleen de handleiding gelezen, de voorschriften opgevolgd en de hele bullshit als waarheid geaccepteerd. Natuurlijk moet je een opleiding volgen, natuurlijk moet je een goede baan vinden, natuurlijk moet je trouwen of samenwonen, natuurlijk moet je kinderen krijgen, natuurlijk moet je een huis kopen, natuurlijk moet je veel geld verdienen, natuurlijk moet je dat allemaal doen en hebben en krijgen, want iedereen doet het, zo hoort het, zo is het leven.

O ja?

Nou...

Ik mag doodvallen als ik het niet anders zie.

Maar goed, alweer tien jaar naar de klote, inmiddels twintig jaar aan informatie die ik uit mijn hoofd en systeem moet kieperen. Wat laat dat leven een ongelooflijke lading vuilnis achter en wat dragen we die teringzooi lang met ons mee.


Alle delen:
Mijn bullshit deel 1: de eerste tien jaar
Mijn bullshit deel 2: de tweede tien jaar
Mijn bullshit deel 3: de derde tien jaar
Mijn bullshit deel 4: de vierde tien jaar

INHOUD