Om Autolyse te verklaren, gebruik ik een (ingekorte)
tekst uit het boek "Spirituele Verlichting? Vergeet het maar!"
van Jed McKenna. Hierin spreekt Jed met ene Arthur en legt hij uit wat
Autolyse is. Jed McKenna noemt het 'Spirituele Autolyse' (hij verklaart
in latere boeken ook waarom), maar ik noem het simpelweg Autolyse.
(Spirituele) Autolyse
Jed McKenna: 'Autolyse betekent zelfontleding,
en spiritueel betekent... verdorie, dat weet ik eigenlijk niet. Laten
we zeggen dat dit wijst op dat gedeelte van het zelf, waarbinnen zich
de mentale, fysieke en emotionele aspecten bevinden. Voeg die twee
woorden samen en je hebt een proces waardoor je jezelf laat opbranden,
stukje voor stukje, door een reinigend, alles verterend vuur.
Het proces van spirituele autolyse is zoiets als een zen koan op steroïden.
Het enige wat je hoeft te doen is de waarheid opschrijven. Schrijf
alleen maar datgene op, waarvan jij weet dat het waar is, en ga door
met schrijven totdat je iets hebt gevonden wat inderdaad
waar is.'
Arthur: 'Een cirkel heeft driehonderdzestig graden.'
JM: 'Klopt. Begin met iets dat blijkbaar zo onomstotelijk
vaststaat en ga dan onderzoeken waarop die verklaring gefundeerd is.
Steeds verder en verder, totdat je op de kern bent gestoten, op iets
hards, iets waars.'
A: 'Heeft een cirkel dan geen driehonderdzestig graden?'
JM: 'Die vraag veronderstelt dat er een cirkel is.'
A: 'Bestaat er dan geen cirkel?'
JM: 'Misschien. Ik weet het niet. Wat denk je?'
A: 'Nou, als ik een cirkel teken...'
JM: 'Ik? Wanneer heb je het bestaan bevestigd van
een ik? Teken? Ben je al voorbij het gedeelte gehold waarin je hebt
bevestigd dat jij een afgescheiden, fysiek wezen in een fysiek universum
bent met het vermogen waar te nemen en te tekenen? Heb je al bevestigd
dat dualisme bestaat?'
A: 'Ik neem aan dat dit is wat je bedoelt met steeds
verder onderzoeken. Dit is erg verwarrend. Ik zou zelfs niet weten
waar te beginnen.'
JM: 'Het maakt niet uit waar je begint. Je zou kunnen
beginnen met Ramana Maharshi's vraagstelling: 'Wie ben ik?' of 'Wat
ben ik?', en daarmee aan de slag gaan. Probeer alleen maar iets te
zeggen wat waar is en ga daarmee door totdat je klaar bent. Schrijf
en herschrijf. Formuleer het steeds helderder en schrap alles wat
overbodig is of vanuit het ego komt en ga daar steeds verder mee,
waar dit je ook mag voeren, totdat je klaar bent.
Dit heeft niets te maken met bewustwording of zelfonderzoek. Het gaat
niet om gevoelens of inzichten. Het gaat niet om persoonlijke of spirituele
ontwikkeling. Dit heeft te maken met wat je zeker weet, met wat je
zeker weet dat waar is, met wat jij bent dat waar
is. Door dit proces scheur je laag voor laag af van de onwaarheid
die zich voordoet als waarheid. Telkens wanneer je terugleest
wat je eerder hebt geschreven, ook al was het pas gisteren, zul je
verbaasd staan over hoe ver je sindsdien gekomen bent.'
A: 'Wat is de reden om het op te schrijven? Waarom
kun je het niet gewoon in je hoofd doen, zoals met koans?'
JM: 'De reden om het op papier te schrijven of op
de computer te doen, waardoor je ziet wat je doet, is omdat het brein,
hoe onwaarschijnlijk dit ook mag klinken, geen plek is waar je serieus
kunt nadenken. Telkens wanneer je serieus moet nadenken is de eerste
stap zorgen dat je de hele bliksemse boel uit je hoofd krijgt en het
ergens deponeert zodat je er omheen kunt lopen en het van alle kanten
kunt bekijken. Je erop kunt storten, van mening kunt veranderen en
in de tegenaanval kunt gaan. Dat kun je niet doen als het nog allemaal
in je hoofd zit.
Door het op te schrijven kun je optreden alsof je je eigen leraar
bent, je eigen criticus, je eigen tegenstander. Door je gedachten
naar buiten te brengen, word je je eigen goeroe en kun je jezelf beoordelen,
feedback geven en een objectiever en hoger perspectief aanreiken.'
A: 'Is spirituele autolyse daardoor een weg van het
verstand, in tegenstelling tot een weg van het hart, een weg van devotie
of van dienstbaarheid?'
JM: 'Spirituele autolyse is een intellectuele onderneming,
maar ik zou het zeker geen weg van het verstand willen noemen. Het
is een proces waarbij je voortdurend kritisch waarneemt, afleert wat
onwaar is, alle leugens elimineert en alleen datgene overhoudt wat
waar is.
Je gaat te werk alsof je je met een kapmes een weg baant door het
ondoordringbare kreupelhout van de begoocheling. Of, als dit je meer
aanspreekt, alsof je met een zwaard je eigen hoofd vol waanideeën
aan het afhakken bent. Het intellect wordt gebruikt als een zwaard
waarmee het ego een langzame en martelende zelfmoord begaat —
een dood door wel duizend keren toe te slaan.'
A: 'Jezus.'
JM: 'Hier is een idee. Als je aan het schrijven bent
of spirituele autolyse doet, doe het dan voor iemand anders. Schrijf
het op voor een andere persoon. Geef uitdrukking aan wat je weet zodat
iemand anders er zijn voordeel mee kan doen. Schrijf alsof je het
wilt gaan publiceren, alsof de hele wereld het zal lezen. Of schrijf
het op als een serie brieven aan je zoon, of aan een denkbeeldige
vriend, of aan het kind dat je ooit bent geweest. Wat dan ook. Gebruik
het proces van spirituele autolyse als een middel om je eigen allerhoogste
kennis te uiten ten gunste van iemand anders. En, verbeter natuurlijk
steeds, totdat je de waarheid hebt vastgelegd.'
A: 'Wat ik nooit zal doen?'
JM: 'Wat, de waarheid vastleggen? Nee, natuurlijk
niet.'
Jed McKenna; Spirituele Verlichting? Vergeet
het maar!
Hoofdstuk: Ik kan niets met 'hart'.
Uitgeverij: Samsara.
|
|
