Voelen

Net als met ademen, denken we dat we weten hoe we moeten voelen. Helaas is dit niet zo. Het enige dat wij goed kunnen is heel snel reageren op een ervaren gevoel of emotie, om daarmee het gevoel en de emotie zo snel mogelijk kwijt te raken.

Denkende Apen.

Wij zijn 'Denkende Apen'. Alles wat wij meemaken, voelen en ervaren zetten wij om in woorden — gesproken of gedacht — en maken er binnen een nanoseconde een verhaal van. Vervolgens zeggen of denken we:

Ik voel mij 'zus of zo'.
Hierdoor is het niet meer iets dat schijnbaar zo is, maar is het iets geworden dat een emotionele waarde en impact heeft; iets dat bijna tastbaar is. We maken er een 'object' van dat we vrijwel automatisch op onze omgeving projecteren. Vervolgens hechten we onszelf aan dat 'object' en identificeren we ons er mee. Hieruit ontstaat ons verhaal dat vertelt waarom we ons 'zus of zo' voelen:
Ik voel me 'zus of zo' omdat 'hij of zij' 'dit of dat' heeft gedaan, en... (et cetera)
Of:
Ik voel me 'zus of zo' omdat 'dit of dat' om 'die en die' reden is gebeurd, want... (et cetera)
Dit doen we niet met opzet, het is iets dat onbewust gebeurt. We ervaren de emotie en vrijwel meteen hebben we het verwoord en is er een verhaal van gemaakt. Iedereen doet dat volkomen onbewust binnen een nanoseconde.

Zodra er een verhaal van is gemaakt, doen we niets meer met de emotie, maar houden we ons bezig met het verhaal dat is verzonnen. We overtuigen onszelf er van dat alles wat we voelen en ervaren altijd door iets of iemand buiten onszelf komt. Vervolgens gaan we aan de slag om dat iets of die iemand te veranderen, om er voor te zorgen dat we dit 'gevoel' of die 'emotie' niet of nooit meer ervaren.

Niet Buiten Ons.

De emotie die we ervaren, het gevoel dat we hebben, alles wat we meemaken en ondergaan, wordt nooit veroorzaakt door iets of iemand in onze buitenwereld. Het komt altijd vanuit onszelf en kan nooit worden opgelost of verwerkt door iets of iemand buiten ons te veranderen — dat is hetzelfde als het kapsel van de beeltenis in de spiegel kammen wanneer je haar in de war zit.

Zolang het positieve emoties zijn, is er niet veel aan de hand, maar zodra het om negatieve emoties gaat, beginnen we onvrede te voelen. Dan worden we kwaad op de persoon of de gebeurtenis in die buitenwereld waarvan het verzonnen verhaal beweert dat 'die persoon' of 'die gebeurtenis' verantwoordelijk is voor het rottige gevoel dat we hebben — en dat is simpelweg niet waar.

Als we in staat zijn om in te zien dat elke emotie die we ervaren nimmer wordt veroorzaakt door iets of iemand in onze buitenwereld, dan moeten we accepteren dat de emotie vanuit onszelf komt. De eerste vraag die dan opkomt, wanneer we ons dit realiseren en wanneer we dat accepteren, is:
Waarom voel ik mij zo?
Dit lijkt een legitieme vraag, maar dat is het niet. Op het moment dat we die vraag stellen en proberen te beantwoorden, creëren we een nieuw verhaal. Het enige dat zo'n vraag kan opleveren is dat we in ons verleden of ergens in de toekomst op zoek gaan naar een antwoord op de vraag, op zoek naar een reden waarom we ons zo voelen — en dat is een nieuw verhaal waarmee we niets opschieten.

De vraag die we ons wel kunnen stellen is:
Wanneer was de laatste keer dat ik me zo voelde?
Ga nu niet proberen te bedenken wanneer dat was, maar sta open voor de mogelijkheid dat het antwoord vanzelf tot je komt.

Wanneer je dit een tijdje de kans hebt gegeven, vraag jezelf dan:
Wanneer was de eerste keer dat ik me zo voelde?
Ook nu ga je niet bedenken wanneer dat zou kunnen zijn geweest, maar sta je open voor de mogelijkheid dat het antwoord vanzelf tot je komt.

Ook al is het verleden voorbij en kun je daar niets meer aan veranderen of verbeteren, toch kun je, door de emotie de kans te geven terug te gaan in jouw verleden, deze emotie integreren in de persoon die je nu bent.

Ik ga niet uitleggen hoe dat precies werkt. Als je dit wilt weten, kun je dit lezen in de aanbevolen literatuur onderaan de pagina, maar je zult verrast zijn hoe goed dit werkt als je het serieus aanpakt. Je hoeft niet te begrijpen hoe iets werkt, probeer het en als het werkt dan werkt het.

De Methode.

Om iets positiefs te doen met een emotie, wat voor emotie dan ook, moeten we de emotie voelen zonder te oordelen, waardoor het geïntegreerd kan worden in het 'lichaam-geest-systeem'. De methode waarvan ik weet dat hij werkt, gaat als volgt:

Ga ergens zitten waar je niet wordt afgeleid of gestoord;

Concentreer je op je ademhaling om tot rust te komen;

Ervaar hoe de emotie werkelijk voelt. Ga niet verwoorden hoe de emotie voelt, ga jezelf niet vertellen hoe de emotie heet of waar de emotie vandaan komt, maar voel de emotie zonder er een mening over te hebben; laat de emotie alleen maar zijn zoals het is en voel hoe het voelt.

Vraag jezelf wanneer je voor het laatst deze emotie had en laat het antwoord vanzelf tot je komen.

Vraag jezelf wanneer je voor het eerst deze emotie had en laat het antwoord vanzelf tot je komen.

Kort door de bocht gezegd: als je je klote voelt, voel dan hoe klote voelt zonder het 'klote' te noemen en het te beoordelen als 'negatief' of te bedenken waar 'klote' vandaan komt. Dit is niet makkelijk en het kan zelfs heel erg confronterend zijn, maar het is zeker de moeite waard.

Je zult merken dat het langzaamaan steeds makkelijker wordt om 'het verhaal' van je emotie te doorzien en naast je neer te leggen. Soms zul je er zelfs hartelijk om moeten lachen, maar het kan ook zijn dat je in huilen uitbarst. Elke fysieke reactie is goed, je kunt het niet verkeerd doen. Veroordeel ook de reacties niet.

Steeds sneller zul je de emotie echt voelen, bekijken en ervaren zonder woorden, zonder oordeel, zonder mening. Dan kun je de emotie laten zijn zonder dat jij je er mee bemoeit, waardoor de emotie geïntegreerd kan worden in je 'lichaam-geest-systeem'.